मनुष्य स्वभाव खूपच विचित्र आहे असं कधी वाटतं. बरं, ह्याला औषध आहे का, तर ते ही बर्‍याच लोकांनी शोधून झालयं सापडले नाहीये तो भाग अलाहिदा. माझेच उदाहरण बघा ना. माझा एक मित्र कीती दिवसापासून मला सांगतोय की "सर तुम्ही काहीतरी उच्च करा, तुमच्या मध्ये तो स्पार्क आहे"( मी बुचकळ्यात) च्यायला, मला इतकी वर्ष गेली तरी कुठेच तो सापडला नाही पण तमाम जनतेला कसा काय दिसतो.. (एक कोडेच) असो.
मुद्दा हा आहे की, स्वभाव कसा असतो बघा की कोणीतरी मला बघून त्याच्यात बदल घडवायचा प्रयत्न करतोय आणि मी आहे कि माझ्यातला 'मी' अजून शोधतोय..सगळ गणित अचाट आणि अतर्क्य आहे. भेटलेल्या माणसाकडून बर्‍याच वेळा आपल्याला खूप काही शिकायला मिळते. किंबहुना रोजच आपण ही देवघेव करत असतो आणि मार्गक्रमणा करत असतो. कधी कधी ही ऊत्तरं झटक्यात सापडतात पण कधी कधी काही वर्षे जावी लागतात. इतक्या सहजी हे कोडे उलघडणारे नक्कीच नाही. आपल्या सर्वांना असा अनुभव थोड्याफार फरकाने येत असणार म्हणा. पण मनावर न घेता चालढकल करत आपली मार्गक्रमणा चालू ठेवतो. इथे फक्त थोडे लक्ष घातले तरी ही बिन भांडवली देवघेव न जाणो काही देऊन ही जाईल...
